Kaybolan bir yap-boz parçası gibi Beni tamamlayan diğer parçaları aradım yıllarca Bir bütün olabilmek, bir yere ait olduğumu hissedebilmek için Terk edilmeyen olduğumu, kaybolmayan olduğumu görebilmek için Zamanla anladım ki Ne terk edilendim ne de kaybolan Ne eksiktim ne de fazla Ben sadece "Kendi" olmaya çalışan Başka sesleri kabul etmeyip kendi sesini arayan birisiydim Ben sadece "Bendim" Bir yere ait olmak için kendinden vazgeçmeyen Kabul görmek ...

Baştan yazamayacağınız hikayeler vardır, Tıpkı hayat gibi. Basbas bağıran yalanlar vardır, Sizi boğan karabasan gibi. Herkesten giderken, Kendilerinden çakamayan insanlar vardır, Ümitsiz vaka gibi. Bir de sesini ne kadar kıssanız da Her zaman her yerde duyacağınız bir siz vardır, Vicdanınız gibi...

Adını koyamadığım hikayelerimin baş kahramanıydın. Sonunu getiremediğim, hep ilk giriş cümlesinde kalan, Nokta koyamadığım cümlem oldun. Kendi bahçemde kaybolan, solmaya yüz tutan gonca misali, Sahipsiz kaldım. Çığlık çığlığa isyanlarımda boğulurken, Senin yokluğunda kendimi aradım. Senin mayınlarınla dolu hayat yolunda, Sana dokunmadan yaşayabilmekti benim için hayat. Her adımda yeniden doğarak, Kendi inşa ettiğim duvarların ardında sakladığım benle.

Günahlarımı Güneş'e döndüğüm zamanlardı Umuda meyilli olmaya başlamam Acılarımı dost bildiğim Sevginin hasretten daha uzak olduğu anlardı Hayatın ziyan taşlarında yürümem bundandır Beni benden ayıran dil yaralarında benliğime ulaşma çabasında Karaya vuran geminin yalnızlığında Yıkık bir şehrin yanmayan sokak lambalarıydım...

İçimdeki cennetin tınısında dans ettim ateşle Her adımda senin adını anarak Viran bendeki surlar arasında Aramaktan vazgeçmişken içimdeki çocuğu Yaşlılığımla karşılaşacağımı hiç ummazdım Geçmişten kopamazken geleceğin aynasında Yaşanmamış bugünleri seyretmek Tarifi mümkün olmayan hayat pastası gibiydi Dışı kabarmış içi pişmemiş...

Hayatın tam ortasındayım Ne bir adım geri ne bir adım ileri Yaşadıklarım sırtımda yaşayacaklarım muamma denizinde Ufka yelken açmış ilerlerken Adını koyamadığım hikayelerde Mutlu sonları bulma çabası İçimdeki odalarda seni ararken Kendimi kaybetme korkusu Kuytularda bıraktığım göz yaşlarımla suladığım bahçemde Solan son çiçek misali Kırılan tüm umutlarımın toprağa karışması Son sözlerin gizeminde Kimseye anlatamadığım benli nehirlerde Sonsuzluk denizine ulaşma savaşı...

Unutmanın haram olduğunu öğrendim Yeni anıların ise sevaptan sayılmasının şansa bağlı olduğunu Küllerinden arınıp yeniden demenin bile zafer sayıldığını öğrendim Daha kaç gece aynada beni aramam gerek bilmezken Zehir zemberek sözlerin beni zaten benden aldığını öğrendim Gamzelere talim ettiğim zamanlarda Güvercinin kanadında kahkahaların sonsuzluğa uçtuğunu öğrendim Bulutların kahraman olup şimşeklere meydan okuduğunda Adını senin koyduğun hikayelerin yan oyuncularından birisi olduğumu öğrendim Yaşlandırmayan anılarımız içimde Dilimde ...

İster 7 yaşında ister 70 yaşında olun, mutlu olmak için tek sebebiniz kendiniz olsun. Avuçlarınızdan kayıp gidenlerle değil içinizde kalanlarla yaşayın Her şeyden önce kendinizi keşfedin, zaten hayat o zaman keşfedilmiş olacak Sarılın ama sevdiklerinize, eşyalara ve egonuza değil Yokuşlardan çıkarken dostluklarınızda soluklanın, dinlenin ve sevgilenin Ezberleri bozun ama sevdiklerinizin ayarlarını asla Hayatınızdan gidenlere gülümseyin, hayatından gittiklerinize de Cebinizde paradan çok anılarınız ...

Rüzgarın uçurtmaya yön vermesi gibiydi varlığın Bu bir savaşın zaferi kazanması gibiydi senin komutanlığında Sen gittikçe ben geldim sen geldikçe ben daha çok gittim Belki de buydu seni bir ABİden öte yapan Belki de buydu bir bütünü daha da çoğaltmamızı sağlayan Sönmeyen ışıklarda bitmeyen umutlarla ilerleyebilmek Yaralarımıza tuz basarak çoğalmak sevgiyle Hayata her seferinde yeniden diyebilmek Roket sesleri altında... Nice mutlu yaşlara....

Gidenin adı sessizlik; kalanın adı yalnızlık Bu yüzdendir sessizliği yalnızlığa tercih edişimiz Büyük olmayı hayal eden çocuklarken Çocukluğu özleyen büyükler olduk Elveda kelimesinin anlamını içimizde hisseden Bir daha dönmeyeceklere son bir kez sarılamayan büyükleriz İçinde hep çocuk kalan, hep umut taşıyan... Sen gittin ben büyüdüm, sen gittin ben sen oldum, sen gittin ben yalnız oldum... Hümeyra - Sessiz Gemi