Gitmek isteyip de yolu bulamamak, kalmak isteyip de dönüşte kaybolmak gibiydi onun durumu.
Gözyaşları yanaklarından birer birer süzülürken anlattı içindeki boşluğun giderek büyüdüğünü ve ruhunun bu boşlukta kaybolmaya başladığını. Yüreğinden tutup çıkarmak istesem de başaramazdım. Onsuz bir kalbe ben ne yapabilirdim ki.
Geçecek desem de her şey iyi olacak desem de nafileydi. Hayat yine oyununu oynamıştı. Ama bu sefer unuttuğu bir şey vardı. O elindeki son kozu oynamamıştı: BENİ.
http://www.youtube.com/watch?v=luxLf94jkhE
Leave a Reply