Her vazgeçişimde olmaz, her pes edişim de devam dedin. Demekle de kalmadın yolda eşlik ettin kimi zaman yanımda, kimi zaman önümde kimi zaman da arkamda. Bazen taşları topladın, bazen de benim yerime sen taşlara takılıp düştün dizimde yeni yaralar açılmasın diye.
Kelimelere ihtiyacım yoktu seninle konuşmak için, sessizlikte yeterdi bize, birbirimizi anlamaya. Kaybolduğumda sen buldun beni, nerede ve nasıl olduğum önemli olmadan.
Senin için BEN yeterliydi. Gün oldu beni benden hatta kendinde çok sevdin. İnsanın başkasını kendi bilmesini, canın candan öte olduğunu sen öğrettin bana. Acın acım, mutluluğun mutluluğum oldu.
Hayata dair ne yaptım da seni kazandım bilmiyorum ama senden ayrılmamak adına hayat için ne yapabileceğimi biliyorum.
Daha selamlayacak çok güneşimiz olması dileğiyle,
İyi ki doğdun, iyi ki varsın.
Leave a Reply