Hem maskelerden bu kadar korkarken hem de hayatta bu kadar maske kullanmak niye. Nasıl bir çelişki diye sormayın. Bu sorunun cevabı bende yok.
İçinizdeki gerçek sizi karşınızdaki insana ne kadar anlatabildiniz ya da ne kadar göstermek istediniz.
Ben ya anlatmak istemedim bendeki beni ya da (ki genellikle) anlatamadım. Kelimeler her seferinde bıçak gibi yaralar açtı bende, onda çiçekler açmasını beklerken. Sessiz çığlar attım duyamadı ama belki hisseder diye. Göz yaşlarımı sadece içime değil onun tenine de akıttım içerisindeki duyguları anlasın diye. Bekledim, yürüdüm, peşinden koştum. Bazen de kaçtım tabi. Birbirimize yara bandı olabiliriz diye düşünmüştüm. Ama biz o bandı tenimizde tutamadık ya da bir seferde çıkartamadık. Üstüne yeni yaralar açtık acısını içimizde hissederek. Cennette cehennemi yaşattık birbirimize. İşte bu sebeple artık vazgeçme vaktidir. Bırakma ve bırakılma vaktidir.
Leave a Reply