En çok da son sözlerimi söyleyememek içimi acıtır ona veda ederken. Belki de bu yüzdendir rüyalarımda hep ona veda edişim ya da edemeyişim. Aklımda hep o son sahne. Kelimelerin sessiz çığlıklar halinde boğazımda düğümlenmesinin verdiği çaresizliktir hep aklıma gelen. Bakışların ağırlığı, elinden tutup gitme diyememenin pişmanlığı, engel olamamanın acizliği ve hikayenin sonunda yalnızlığın kabullenişi…
http://www.youtube.com/watch?v=Lb1kLt9blD4
Leave a Reply