Ellerimi her uzattığımda sevgiyle yüreğine dokunabilmek umuduyla, sadece hoşçakal diyebildim sana. Seninle biz olabilmek için yürüdüğüm bu yolda, artık çıkmaz sokağa ulaştığımı anladım. Artık başkalarının uzattığı ellere tutunuyorum bu çıkmazlardan kurtulmak, seninle olamadığımız Bizi olabilmek için. Karanlıklarda yaşayamadığım mutluluğu aydınlıklarda doyasıya tatmak için gidiyorum, akıttığın gözyaşlarımın açtığı derin yollardan geçerek.
sedamla
Hiçbir raslantı tesadüf değildir..
Leave a Reply