Yalanların hükmettiği günahkar şehrin masum çocuklarıydık. Aynı yolda yürüyemeyen biz, kendi yolumuza gidebilmeyi başarma çabasındayız. Şimdi ben, senli düşüncelerin içine düşmekten açılan yaralarıma yama yapıyorum. Gecemi aydınlatamayan seni, kendi karanlığında bırakıyorum. Giden gibi görünen ben, kalmanın acısını yaşıyorum.
Leave a Reply