Kansere yenik düşmedi, kalp krizi geçirmedi. O sadece ekmek parası peşinde koşarken, evine para götürmek için çabalarken başkalarının ihmalkarlığının bedelini ödedi canıyla. Evladının baba deyişini duyamayacak, onun düğününü göremeyecek, torununu sevemeyecek ve yarın onun için hep yarın olarak kalacak, sevenleri için ise dün olarak. Keşkeler söylenecek, vaadler verilecek, üzüntüler dile dökülecek. Ama o ve onlar geri dönmeyecek.
Bu kadar canın hayattan akıp gitmesi, gözleri kör, kulakları sağır olanların bir şeyler öğren(ebil)mesi için gerekli miydi?
Leave a Reply