Sessiz çığlıkların resmini çizebilmek gibiydi seni anlayabilmek. Kuytularında sakladığın sırrını çözebilmeyi, seni bulabilmeyi, elimi uzattığımda dokunabilmeyi ne çok isterdim. Dört bir yanımı saran seninle hayallerimi yaşayabilmek isterdim. Seninle BİZ olabilmeyi deneyebilmeyi isterdim. Sonunu bildiğim bu hikayeyi yaşayabilmeyi isterdim. Acısıyla, tatlısıyla en çok da hüznüyle. Seninle hüzün bile mutluluk verirdi çünkü bana. Yüreğimdeki şarkıları söyleyebilmek isterdim sana yıldızları seyrederken. Güneşi beklemek isterdim seninle içimizde umut besleyerek. Ördüğün o duvarları aşabilmek isterdim ardında sakladıklarınla yüzleşebilme korkusuyla. Ben seninle bir gün istedim Sen, Ben ve Biz olarak. Ben senden sadece seni istedim benimle olman için. Çok mu şey istedim senden?
sedamla
Hiçbir raslantı tesadüf değildir..
Leave a Reply