sedamla

Güneşin ufka değdiği yere ulaşmak gibiydi sana ulaşmak. Kışını bahara çevirebilmek, gecelerine ay ışığı olabilmek isterdim. Yavaş yavaş, içten ölümünün görünmez şahidi oldum şu hayatta. Kasımdan kalan bir çiçeği bahara kadar yaşatamamanın başarısızlığını tattım içim acıyarak. Hayatın senle benle arasında sıkışıp kalmasına seyirci kaldım dokunmak istememe rağmen. Arkandan sessizce gidişini seyrederken anladım zamanın senle beraberken durduğunu. Şimdi ise dakikalar hızlı koşarken ben arkasından kovalama çabası içerisindeyim sensiz.