Güneşin aya küsmesi misali senin gidişin. Sessiz, ışıksız ve karanlık. Benden her gidişin yeni bir başlangıç sona ve yeni bir bitiş bize. Aynı şarkıyı tekrar tekrar dinlemek gibiydi seni yaşamak. Yazı kış misali yaşamaktın sen. Öylesine soğuk, öylesine hayalsiz. Seninleyken Hasretin ne demek olduğunu öğrendim, yalnızlığı özlercesine. Yağmurun gözyaşlarıma karışmasını izledim.
Bu sefer ben gidiyorum, ama geldiğim gibi gidiyorum, ruhumun kanatlarıyla…
Leave a Reply