Hayatımıza giren ya da hayatımıza aldığımız her bir insan görevi tamamlar ve bizden ayrılır. Bazılarının erken ayrıldığına bazılarının ise ayrılmak için geç kaldığına inanırım. Ama aslında hepsi kabul etmek istemesem de görevini tamamlayıp gider. Bazıları arkalarına bile bakmadan bazıları ise istemeden yavaş yavaş uzaklaşır…
Benim teşekkürüm erken ayrıldığına inandıklarıma. Uzunca bir süre kabul edemesem de ya da kabul etmek istemesem de gidenlere, arkada beni bırakanlara teşekkürüm.
Hangisi daha iyidir bilmiyorum. Sahip olduğum anılarımla yaşamayı bilmek ve en azından hatıralarım var diyebilmek mi yoksa unutmayı kolaylaştırmak ve hayatı daha yaşanabilir kılmak adına anılara sahip olmamak mı? Sizce?
Leave a Reply