Denizin rüzgarla dansını seyrederken, ilk aklına o geldi. Ne güzel olurdu yanında olsaydı. Başını omzuna yaslasaydı ve denizin kokusunu beraber içlerine çekseydi. Ama böyle olmasını kendisi iştemişti. Arkasına bakmadan giden, son defaya “Hayır” diyen kendisiydi.
Aşkın cesaretle birleşemediği bir ilişkiydi onların yaşadığı. Kal denemeyen ama gidilmesi istenilmeyen yolun başlangıcındaydılar. O karanlık yolda el ele yürüyerek aydınlığa kavuşmaya kendisinin gücü, onun da cesareti yoktu.
Kendi hikayelerinin baş kahramanı olarak kalmayı tercih eden bu iki insan, “Elveda” kelimesinin ruhlarında açtıkları yarayı sonsuza kadar taşıyacaklarını biliyorlardı.
Birsen Tezer – Bilsen
Leave a Reply