sedamla

Günahlarımı Güneş’e döndüğüm zamanlardı
Umuda meyilli olmaya başlamam
Acılarımı dost bildiğim
Sevginin hasretten daha uzak olduğu anlardı
Hayatın ziyan taşlarında yürümem bundandır
Beni benden ayıran dil yaralarında benliğime ulaşma çabasında
Karaya vuran geminin yalnızlığında
Yıkık bir şehrin yanmayan sokak lambalarıydım…