sedamla

Adını koyamadığım hikayelerimin baş kahramanıydın.
Sonunu getiremediğim, hep ilk giriş cümlesinde kalan,
Nokta koyamadığım cümlem oldun.
Kendi bahçemde kaybolan, solmaya yüz tutan gonca misali,
Sahipsiz kaldım.
Çığlık çığlığa isyanlarımda boğulurken,
Senin yokluğunda kendimi aradım.
Senin mayınlarınla dolu hayat yolunda,
Sana dokunmadan yaşayabilmekti benim için hayat.
Her adımda yeniden doğarak,
Kendi inşa ettiğim duvarların ardında sakladığım benle.