Hayatın aldığı kadar verdiğine inananlardanım. Önemli olan hayatın almasına izin verirken verdiklerini de almasını bilmek. İşte bu noktada kumbaramda biriktirdiğim Dostluklarımı düşünürüm... Hayatın bana özenle seçip sunduğu o değerli insanlar... Konuşmadan beni anlayan, konuştuğumda dinleyen, çözüm üreten ya da çözümün ta kendisi olan, sevincimi paylaşan ve mutluluğuma mutluluk katan, beni üzen ya da benim üzdüğüm, hatalar ...

Bazen umut olur, bazen hayal kırıklığı. Bazen mutluluk getirir yanında bazen hüzün taşır kanatlarında. Bazen sevdiğini ulaştırır sana bazen ise sevdiğini alır senden uzaklara götürmek için. Ne çok maskesi vardır zamanın... Bana o kadar şey sundu ki zaman. Bazen en iyi dostum oldu bazen de düşmanım. Sizin için neler yaptı zaman?  

Hayatımıza giren ya da hayatımıza aldığımız her bir insan görevi tamamlar ve bizden ayrılır. Bazılarının erken ayrıldığına bazılarının ise ayrılmak için geç kaldığına inanırım. Ama aslında hepsi kabul etmek istemesem de görevini tamamlayıp gider. Bazıları arkalarına bile bakmadan bazıları ise istemeden yavaş yavaş uzaklaşır...  Benim teşekkürüm erken ayrıldığına inandıklarıma. Uzunca bir süre kabul edemesem de ya ...

Hayatta bazen yürürken bazen de koşuyoruz. Bu süreçte "an"ı yaşamayı ya unutuyoruz ya da "an"ı ıskalıyoruz. Sonra bir olay, kişi ya da bir film durup bakmamızı sağlıyor hayatımıza. "Benim Dünyam" filminin sağladığı gibi. Bakıyoruz ama görmüyoruz ya da duyuyoruz ama dinlemiyoruz bazen. Hiç düşünmüyoruz sahip olduklarımızı, neye inanırsak inanalım şükretmiyoruz onlar için. Hep daha fazlasını istiyoruz. Hep ...