Bugün kabul ettim. Senden başka, benden başka bir hayat varmış. Değişmeyen ben, senden değişmeni bekleyemezmiş. Bugün anladım. Yaşamın başka bir yüzü daha varmış; görülmesi gereken, tadılması gereken. Sevgi, benden ötürüymüş, sana karşı değilmiş. Bu yüzdendir sensizliği kayıtsızca kabul edişim, razı oluşum. Bugün kabul ettim. Hayatın sensiz de anlamı varmış. Bugün ben, sensiz yeni bir hayata ...

Yalanların hükmettiği günahkar şehrin masum çocuklarıydık. Aynı yolda yürüyemeyen biz, kendi yolumuza gidebilmeyi başarma çabasındayız. Şimdi ben, senli düşüncelerin içine düşmekten açılan yaralarıma yama yapıyorum. Gecemi aydınlatamayan seni, kendi karanlığında bırakıyorum. Giden gibi görünen ben, kalmanın acısını yaşıyorum. Mehmet Erdem - Ucuz Gitar  

İçime akıttığım gözyaşlarımdı açtığın derin yaralarıma merhem olan. Kalbimin aklıma hükmetmesinin eseriydin sen. Uzun cümleler kuran ben, seninle kurduğum kısa cümleleri kullanıyorum şimdi kalbimi sensizliğe alıştırmak için. Dört bir yana dağılan beni toparlamaya çalışıyorum, kaybettiğim savaşın sonunda arta kalan ruhumla. Yeni Türkü - Sezenler Olmuş  

Ne kadar özgürsün? Dokunabildiğin, gezebildiğin, görebildiğin, tadabildiğin ya da hissedebildiğin kadar mı? Ben sen kadar özgürdüm. Şimdi sen gittin, ben ömür boyu hapse mahkum edildim sensizlikle. Sana kal diyecek cesaret, git diyecek gücüm kalmadı. Tek diyebildiğim "Eyvallah".   Yeni Türkü - Eyvallah

Güneşin ayı teselli etmesini beklerken çıktın karşıma. Hiç gitmeyeceğini düşündüğüm ama ilk fırsatta gidenlerden oldun sen de. Ölümün sessiz vedasını bıraktın içimde. Gitmek için erken, dönmek için geç olan zamanlarda kaldın sen. Yani kısacası sen "önümüze gelene bir tekme" hallerinde mahsur kaldın.

Arkana bakmadan giderken, yanına benden bir parça al isterim. Yaşayacağın her sevdada o parçayı tamamla isterim. Bulamadığında beni yad et isterim. Geleceğinde sende benden bir iz kalsın isterim. Kimse görmesin ama ben hep sende saklı kalsın isterim. Kendi kafesimde yaşarken, sen de özgürce kanatlarınla uçarken, bendeki esareti hisset isterim.    

Önce kıyafetlerimi değiştirdim, sonra evdeki eşyaları, sonra işe gitme yolumu değiştirdim. Gittim saçlarımı da değiştirdim. Bir içimdeki seni değiştiremedim.  

Bir tutam sen kattım, biraz da benden ekledim. Sonra geçmişin güzel anıları ile çırptım. Bir de geleceğe dair umut ekledim renk versin diye. Fırında sabırla pişmesini bekledim. Sonuç: dışı kabarmış, içi pişmemiş bir BİZ. Neden diye düşündüm. Sonra fark ettim ki sadece benim sevgim yetmiyormuş.  

Acıların sevdalara, sevdaların sana karıştığı anlardı. Dokunabilecek kadar yakın, sarılamayacak kadar uzaktın. Yaşamın anlamını yitirdiğim zamanlardın sen. Sigara dumanının hayata karışması gibiydi giderken dediğin "elveda"nın kalbime dokunuşu. Kırık bir gitardan dökülen notalardı teselli eden gönlümü.

Bir devrin çocukları gibi sevdim seni, öyle masum, öyle saf, öyle karşılıksız ve öyle ben olarak. Elime, yüzüme bulaştırarak tattım sevdanın acısını. Bu yüzdendir geçmesinin uzun sürmesi. Bu yüzdendir her bende biraz sen olması.