Hayatın akışında oradan oraya savrulan seni, gözümde "yine görüşeceğiz" diyen yaşlarla uğurluyorum. Hızlı adımlarla giden senin ardında kalan benler, onlar bir olmuş yokluğunun pençesinden kurtulmaya çalışıyoruz. Seninle bir başka yaşayan biz, şimdi sensiz yaşayamayanlara dönüşmemenin savaşını veriyoruz. Sensizliğin kapımızı çaldığı bugünü, yarın seninle açabilmek dileğiyle...

Bitmez dediğim dertlerimi sevdalara, dinmez dediğim acılarımı mutluluğa dönüştüren, geçmişten gelmeyen ama geleceğimde olacağına inandığım, sevginin hissedene ait olduğunu düşünen; hayat seni nereye götürürse  götürsün ben de hep seninle orada olacağım. Hayatına giren her insanda bir parça kendisini arayan, bulamayınca kalamayan sen, yolculuğun tadını çıkar. Sana hoşçakal demeyeceğim. Tekrar görüşmek üzere...

Başımızda kavak yelleri estiği zamanlardan kalan sevdalarımı, meltem rüzgarıyla yolladım sana. Nereden bilebilirdim sendeki o sert fırtınada alabora olacağını. Senin sahilinden benim batışımı izledim sendeki derinliklere.

Ellerimi her uzattığımda sevgiyle yüreğine dokunabilmek umuduyla, sadece hoşçakal diyebildim sana. Seninle biz olabilmek için yürüdüğüm bu yolda, artık çıkmaz sokağa ulaştığımı anladım. Artık başkalarının uzattığı ellere tutunuyorum bu çıkmazlardan kurtulmak, seninle olamadığımız Bizi olabilmek için. Karanlıklarda yaşayamadığım mutluluğu aydınlıklarda doyasıya tatmak için gidiyorum, akıttığın gözyaşlarımın açtığı derin yollardan geçerek.