Hayatta bazen yürürken bazen de koşuyoruz. Bu süreçte “an”ı yaşamayı ya unutuyoruz ya da “an”ı ıskalıyoruz. Sonra bir olay, kişi ya da bir film durup bakmamızı sağlıyor hayatımıza. “Benim Dünyam” filminin sağladığı gibi. Bakıyoruz ama görmüyoruz ya da duyuyoruz ama dinlemiyoruz bazen. Hiç düşünmüyoruz sahip olduklarımızı, neye inanırsak inanalım şükretmiyoruz onlar için. Hep daha fazlasını istiyoruz. Hep ...
Adı Olmayan Başlangıç
Adı olmayan bir başlangıcın sunduğu hayat kazasıydı bizi tanıştıran. Benim zamanla verdiğim savaşı, onun da benimle verdiğini şimdi anlayabiliyordum gözlerindeki benden. Birinci derece aşk yanığının bıraktığı izin o olabileceğini ne ben ne de o düşünebilmişti. Beni sadece başkalarından değil benden bile bu kadar iyi koruyabileceğini, yüzümdeki tebessümün kalıcı misafirliğinde anlamıştım.