İçindeki sesleri kelimelere dönüştürmekte zorlanırken, onu her gördüğünde nasılda şair oluveriyordu her seferinde. Keşke diye geçirdi içinden "keşke gözlerimdeki yazılanları okuyabilse dudaklarıma gerek kalmadan, bendeki onu anlayabilse"...

Hayat benimle olan savaşında zamanın lehine olacağını planlarken, sevginin aleyhine olabileceğini hiç hesaba katmamıştı. Şimdi sıra benimle hayatın değil, zamanla sevginin savaşında.

Denizin rüzgarla dansını seyrederken, ilk aklına o geldi. Ne güzel olurdu yanında olsaydı. Başını omzuna yaslasaydı ve denizin kokusunu beraber içlerine çekseydi. Ama böyle olmasını kendisi iştemişti. Arkasına bakmadan giden, son defaya "Hayır" diyen kendisiydi. Aşkın cesaretle birleşemediği bir ilişkiydi onların yaşadığı. Kal denemeyen ama gidilmesi istenilmeyen yolun başlangıcındaydılar. O karanlık yolda el ele yürüyerek aydınlığa ...

Babaabbesinin "uyan hadi, sen güçlü bir kızsın, bunu hep hatırla oldu mu?" sözleri ile uyanan küçük kız, dün akşam beklenen sonun bu sabah gerçekleştiğini anlamıştı. Sakince yatağından kalktı. Babaanesi ile önce yüzünü yıkamak için banyoya gitti. Aynadaki 10 yaşındaki yaşlı kadını gördü derin ama anlamsız bakan gözleriyle. Bir damla gözyaşı yanağından süzülürken eliyle yolunu kesti ...

Yalnızlık kelimesini en güzel anlatandın sen. Şarkıları anlamlandırandın. Aydınlığı karartandın ve karanlığı da vazgeçilmez kılandın. Sen bir varmış bir yokmuş ile başlayan o hikayenin görünmez kahramanıydın. Ne zamanki sen, sen oldun işte o zaman büyü bozuldu. O zaman anladım çocuklara neden masallar anlatıldığını.

Başımıza gelen güzel olaylar için neden ben diye sormazken, kötü seyleri sorgulamak sizce de hayata haksızlık olmaz mı? Her şeyi sevgi ile kabul eden insan, ölümün de güzel bir yanı olabileceğine neden inanmaz? Ayşe Arman - Güzel yaşadım, güzel ölüyorum

Ayrılığın ya da kavuşamamanın izleriydi beni sana, seni bana getiren. Nasıldı, nedendi bilmiyorum ama anlamı da yoktu sanırım. Hayat senle beni karşılaştırdı, kaldığım yerden, olduğum benle devam edebilmem için. Üzüntülerimdi beni besleyen, hatalarımdı güçlendiren. Bu yüzdendi senin bana gelişin, benim senden gidişim. Keşkelerimin artma sebebiydin, mutluluğumun ise azalma. O yüzden artık herkesin kendi yolunu tutma ...

Sesini duymadığınız, yüzünü görmediğiniz, elini tutmadığınız birisine güvenmek, inanmak ve varlığını kabul etmek, şartsız koşulsuz sadece kabul etmek. Hayatına girmek kıyısından da olsa ve hayatınıza almak merkeze en yakın yerinden. En sevdiği yemeği, rengi bilmemek, nasıl bakar görmemek sadece hayal etmek, ama her seferinde yüzünüzde kocaman bir gülümseme, bakışlarınızda mutluluğun ışıltısını, yüreğinizde de sıcaklığını hissederek. ...

Dünde kalan "Sen" bugün "Eskidendi" listesinin ilk sırasında yer alıyorsun artık. Su bile akıp yolunu bulurken senle ben "biz" olarak yolumuzu bulamadık bu hayatta. Kendinden ümidi kesen sana, ben nasıl umut yeşertebilirdim içimde? Kalbimin firar eden sesleriydi sana karşı koşan ve senin uzun duvarlarındı onlara hep engel olan. Dönmek adına söz vermeyen sen, kalmak için ...

Hayat, yüzlerce canı bizden alırken, birçok da canı aramıza katıyor. Öyle saf, öyle masum bakıyordu ki bize, gidenlerden habersiz, kalanların feryadından bihaber. O tüm güzellikleri içinde barındıran, saflığın en masum hali güzel bebek Özcan. Hayat kime ne getirir bilinmiyor ama inanıyorum ki bu güzel bebeğe tüm mutlulukları getirecek. Bu güzel bebek umutla gülecek, dostluğun kadir kıymetini bilecek, ...