Kelimelerim cebimde yanına gelmek istedim, avuçlarına tek tek bırakabilmek için. Kapalı kapılarını aşındırmaktan yorulduğumu anladığımda vazgeçtim seni aramaktan. Kalbimin seslenişine yanıt vermeyen seni, artık bende duymaz oldum. Gitme derken kal diyememeni anlayamadım. Tüm anlamsızlıklar için tek anlaşılır şeyi de kaybetmekten korktuğum için gidiyorum. Seni ve kendimi sana bırakarak, yeni bir benle çıkıyorum yola.

Güneşin ufka değdiği yere ulaşmak gibiydi sana ulaşmak. Kışını bahara çevirebilmek, gecelerine ay ışığı olabilmek isterdim. Yavaş yavaş, içten ölümünün görünmez şahidi oldum şu hayatta. Kasımdan kalan bir çiçeği bahara kadar yaşatamamanın başarısızlığını tattım içim acıyarak. Hayatın senle benle arasında sıkışıp kalmasına seyirci kaldım dokunmak istememe rağmen. Arkandan sessizce gidişini seyrederken anladım zamanın senle beraberken ...

Her şeyin bir rengi vardır. Deniz mavi, çim yeşil, güneş sarı... Ben kendi rengimi ararken aslında senin rengini bulmaya çalışıyormuşum. Seninle benim gökkuşağı olacağımıza inanırdım çocukların masallarını renklendirecek. Oysa biz sadece karanlığa uyum sağlayabilmişiz. Bu sebeptendir aldım elime renkli kalemlerimi boyuyorum hayatımı. İlk seni boyadım beyaza ki göremeyeyim, hissedemeyeyim, resmimden silemediğim seni görünmez yapabileyim diye. Zamanla ...

Fotoğraflarıyla daha iyi anladım ki o dünyayı farklı görüyor. Onun dünyasında yalana, hırsa, kıskançlığa ve diğer tüm olumsuzluklara yer olmadığı gibi hayatta da bunların yanına yaklaşmıyor. O her şeyin "Bizim İşimiz" edasıyla yapılabileceğine inanıyor. İnsanların onu tanıyamamasından ya da yanlış tanımasından endişeli olsa da bence bu noktada çok yanılıyor. Bir insan için hayatın daha anlamlı ...

Gidenin arkasından konuşulmasının doğru olmadığına inananlardanım. Bu sebeple de biz yenileri konuşalım. 2014'te tüm güzellikler hayatınızda ömürlük olsun. Yeni insanlar, yeni umutlar, yeni hayaller, sevgiler, aşklar, kardeşlikler, dostluklar, mutluluk ve tabi birazda hüzün. Hepsi bizimle olsun bize kendilerinden birer parça katarak. Sağlıklı, mutlu, huzurlu ve başarılarla dolu bir yıl dilerim. Sevgilerle...

Seninle baharı yaşadığımı sanırken aslında fırtınalı kışa hazırlık içindeymişim. Zamanla yıkılacağına inandığım köprüden son adımını atarken anladım. Arkana bir kez bile dönüp bakmadan giderken açılmaya başlayan yaralarımdı beni sana mecburi kılan.  İçimde yarattığın şeytanı gözyaşlarımla yıkıyorum günahlarından arınması için.   Neden ben ya da neden sen sorularını sormayı bıraktım hayata. Anladım ki bunlar hatalı sorular. Artık kendime ...

Sandığım kadar cesur değilmişim gitmekte de kalmakta da. Sandığım kadar güçlü de değilmişim konuşmakta da susmakta da. Ve sandığım kadar yalnız da değilmişim... Hep gitmeye meyilli benim sanırken zaten aslında senin yanımda olmadığını anladım. Başım daha da dikleşti tattığım her yudum acıda. Beni benden iyi tanırken sen, aslında seni kaçırmışsın. Ben de bunu anladım. O yüzdenmiş ...

Yorgunluğum sana koşmaktan mı, hayatı kovalamaktan mı yoksa kendimi bulmaya çalışmaktan mı? Sana kendimi anlatabilmek isterdim. Ama ben bile bilmezken, tanımazken beni sana nasıl anlatabilirdim ki. Senden beni beklemeni istemek haksızlık mı olurdu?  Peki ya beni düşünmeni beklemek hayal mi olurdu? Geceme gündüz olmanı, uçurumdan düşmemem için elimi tutmanı dilerdim. Bunca istek ve hayal arasında ...

Sevdiğiniz insan için nelerden vazgeçebilirsiniz? Asla dediğiniz kaç şeyi kesinlikle diyerek yapabilirsiniz? Onun, ellerinizden kayıp gidişini izlemek yerine kendinizden vazgeçer misiniz? http://www.thetutuproject.com/  

Hayatın aldığı kadar verdiğine inanırdım. Hatta dört işlemi beceremediğimden derdim benim sonucun hep eksi çıkması. Oysa durum öyle değilmiş. Ben almasını bilmiyormuşum. Bunu kurduğumuz 3 kişilik dünyamızda anladım. Hiç bir şey hayat kadar şaşırtıcı değilmiş. Bana sunduğu bu dünya ile daha iyi anladım. Tanık eden, dile döken, besleyen  bu üç kişilik dünyadan size bir armağan olsun ...